ما نسبت به وضعیت اینترنت در ایران اعتراض جدی داریم، آنقدر که حاضریم برای پیگیری آن هفته‌ها و شاید ماه‌ها دست از کار کشیده و برای پیگیری این وضعیت وقت صرف کنیم، بلکه تغییری در اوضاع حاصل شود.
اتصال اینترنت سالهاست که دیگر برای ما تنها برای تفریح، سرگرمی و امور غیرجدی اهمیت ندارد، بلکه اکنون تبدیل به پرکاربردترین ارتباط در زندگی‌مان شده است.
ما تلویزیون نداریم، رادیو نداریم، کتاب نداریم، روزنامه نمی‌گیریم، تلفن نمی‌زنیم، بلکه از اینترنت فیلم‌ها و تصاویر مورد نظرمان را دریافت می‌کنیم، اخبار را می‌خوانیم و یا گوش می‌دهیم، وضعیت هوا را چک می‌کنیم و اگر نتوانیم موسیقی مورد نیازمان را دانلود کنیم مجبور می‌شویم موسیقی تکراری گوش کنیم و اینها حداقل کارهایی است که از طریق این اتصال انجام می‌دهیم.
ما برای ارتباط برقرار کردن با دوستان، آشنایان، همکاران و مشتریانمان به ندرت از تلفن استفاده می‌کنیم، بلکه بخش عمده‌ای از ارتباطات روزانه‌مان از طریق صدا بر روی اینترنت برقرار می‌گردد، بقیه‌اش هم از طریق ایمیل، شبکه اجتماعی و غیره است.
کار و کسب ما از طریق اینترنت است، اگر یک روز متصل نشویم انگار که مریض شده‌ایم و به سر کار نتوانسته‌ایم برویم.
ما سالهاست که کتاب خاصی نخریده‌ایم، بلکه دائما به جای آن مقالات گوناگون در سایت‌های مختلف را می‌خوانیم، به سایت‌های آموزشی و پرسش و پاسخ و غیره مراجعه می‌کنیم و برای هر موضوعی چندین بار در اینترنت جستجو می‌کنیم و گاهی هم لازم می‌شود تا کتاب یا منبعی را به طور کامل دانلود کنیم و آن را مطالعه کنیم.
ما شاید با خرید یک وسیله جدید، یک لباس جدید و یا یک تغییر در محیط اطرافمان کمی هیجان‌زده شویم، اما وقتی که یک نرم‌افزاری را که روزانه ساعتها با آن کار می‌کنیم را از طریق اینترنت به‌روزرسانی می کنیم و امکانات و ظاهر آن ارتقا می‌یابد، خیلی بیشتر برایمان هیجان دارد.
آقایان بدانید که وقتی اینترنت قطع می‌شود، برایمان مانند آن است که زندانی شویم و نصف کارهایی که هر روز انجام می‌دهیم را دیگر نمی‌توانیم انجام دهیم. حال آنکه این اتصال انگار برای شما در حکم یک اسباب‌بازی غیرجدی است و به خود اجازه می دهید که به راحتی هر بلایی را که خواستید سر آن در‌آورید.
هر روز پورتی را می‌بندید، باز می‌کنید، محدود می‌کنید، سرعت را بالا و پایین می‌کنید، نصف سایت‌ها را مسدود کرده‌اید، به جای ما تصمیم می‌گیرید و اجازه دسترسی آزاد به اطلاعات را نمی‌دهید، اصلا برای اینکه خدای ناکرده به اطلاعات خاصی دسترسی پیدا نکنیم، حاضرید کل اینترنت را قطع و وصل کنید و اصلا برایتان مهم نیست که با این کارهایتان چه خسارت‌هایی به ما می‌زنید.
به عنوان آخرین نمونه ما تا همین چند روز پیش برای تنظیم و مدیریت سرورهایمان از پروتوکول SSH استفاده می‌کردیم، از طریق پورت آن مستقیما به سرور متصل می‌شدیم و کارهایمان را انجام می‌دادیم، اما شما به ناگاه آن را بستید، بعد از یک روز آن را باز کردید و دوباره روز بعد کلا آن را بدون توجه به کاربرد آن بستید و برای ما دردسر درست کردید، به این بهانه که از آن برای دور زدن فــــیلــتریـــنگ هم می‌توان استفاده کرد.
با توجه به شناختی که از شما داریم، انتظار نداریم تا همه این مسائل را کاملا درک کنید. اما می‌خواهیم تا حداقل بدانید که ما احمق نیستیم و در زندان محبوس هم بزرگ نشده‌ایم که نتوانیم تصور جایی بزرگتر از یک اتاق را بکنیم. ما آنقدر به اطرافمان توجه داریم که همواره وجود هوای پیرامونمان را احساس می‌کنیم.
ما آدم‌هایی هستیم که اگر ذره‌ای امید به بهبود اوضاعی داشته باشیم از هیچ اقدامی برای آن دریغ نمی‌کنیم. برای همین است که سعی داریم حداقل این پیاممان را به گوشتان برسانیم که ما آدم‌های مستقلی هستیم که می‌توانند برای خود تصمیم بگیرند، قرار نیست که سر طنابی را که به شما متصل است را بگیریم و به هر کجا که شما می‌روید کشیده شویم. شما حداکثر می‌توانید روی محیط اطراف ما تأثیر بگذارید. گرانی، تورم، بی‌ثباتی اقتصادی، قیمت دلار در عرض مدت کوتاهی می‌رود که دوبرابر شود، همه‌ی اینها و خیلی چیزهای دیگر که در حال اتفاق افتادن است بر زندگی ما تاثیر دارد، اما این تاثیرات با همه مشکلاتی که برایمان ایجاد کرده، اهمیت چندانی برای ما ندارد.
برای ما مهم‌تر آن است که بتوانیم آزادانه فکر کنیم، تصمیم بگیریم، عمل کنیم و با دستیابی آزاد به اطلاعات مسیر پیشرفت و تکامل را طی کنیم. دستیابی به اطلاعات بعد از نان شب برای ما واجب‌ترین چیز است. اگر همه‌ی راه های تبادل اطلاعات را هم به طور کامل ببندید حاضریم به خاطر آن از مرزهای کشور عبور کنیم، حتی اگر به پاسپورت‌های ما مهر خروج نزنید، حاضریم به صورت قاچاق از مرزها عبور کنیم، هارد دیسک‌هایمان را پر کنیم و سپس به داخل کشور برگردیم.